من زندگی

افتاده ام زیر چتر اسمان  

                 همبسترم مهتاب 

                            اوازه خوانم پونه  

                                    درد فشانم لاله  

و چه کمیتی است حضور ناشکیبای این همه زیبایی در کام من  

غرورم گرفته اسمان از ان من است 

 چرا غهای شهر روشن در جستجوی دیدارم  

و من کرانه ای بی کرانه    پر از طعم زندگی  

آرامش مهر وجودم  

و سکوت شوکت آرزویم  

                                    از اسمان بپرس ردپای حضورم نه از شب نه از تاریکی 

نوشته:لاله خطایی