احساسهای از خود بی خود شده

شعر شاملویی شعری بدون وزن قافیه و ریتم شاعرانه تنها دارای احساس شاعرانه اما ایا احساس به تنهایی می تواند به شعر زیبایی ببخشد؟ 

احساس شاعرانه شاعر همیشه باعث لطافت شعر میشود و در واقع کالبدی زیبا بر ان می پوشاند اما در شعر شاملویی شاعر تنها بر مبنای همین احساس شروع به سرودن می نماید شاعر برای رسیدن به یک شعر ایده ال از تمام احساس شاعرانه اش استفاده کند همین باعث افتادن به ورطه ای می شود تا در ان غلو و بزرگ نمایی احساس او را اسیر می کند که این از عقل بیرون است شاعر انچنان در دنیای اطراف خود در جستجوی ناملایمات است تا سروده از خاری و دشمنی بسراید دنیایی سیاه خالی از زیبایی یا دنیایی زیبا خالی از واقعیت شاعری گمگشته نه مردمی بلکه تنها ،با شاعران هم کیشش.   

نوشته لاله خطایی

                                                     لطفا نظر خود را بنویسید