تعبیر ناپیدا

خدا در کنج این زندان چه تاریک و چه نمناک است 

 سرودش چون کفن در چشم خاک الود مرگ است  

خدا گویی نمی داند که مرد عشق ازاد است    هراس از گرگ زندان است  

نمیداند که باران را نمی خواهند بعد تبل اسمان کوب غرشها  

                      خدا در چشم گرگان است  

                                 من از خشمش گریزانم   

کسی می گفت :((خدایی دیده ام زیبا همین جا پیش چشمانم  

خدایی جاری از خوبی میان برگ سبزی ُ   درون قطره ای شبنم  

            هبوت است در شمیم باد صبحگاهی  

خدایی یافتم من بهاری تر زه گلبرگ درخت سبز بادامی )) 

چه نیکوست این خدایش!!! 

   خدایش کاش! در چشمم فرود اید گلستان گردد این زندان  

 خدایش کاش! عشقی را جنین لبریز در یابد  

                                 من ایمانم به این خوبی ُخدارا این چنین باید سزاواری 

نوشته:لاله خطایی 

                                                 نظر فراموش نشود

احساسهای از خود بی خود شده

شعر شاملویی شعری بدون وزن قافیه و ریتم شاعرانه تنها دارای احساس شاعرانه اما ایا احساس به تنهایی می تواند به شعر زیبایی ببخشد؟ 

احساس شاعرانه شاعر همیشه باعث لطافت شعر میشود و در واقع کالبدی زیبا بر ان می پوشاند اما در شعر شاملویی شاعر تنها بر مبنای همین احساس شروع به سرودن می نماید شاعر برای رسیدن به یک شعر ایده ال از تمام احساس شاعرانه اش استفاده کند همین باعث افتادن به ورطه ای می شود تا در ان غلو و بزرگ نمایی احساس او را اسیر می کند که این از عقل بیرون است شاعر انچنان در دنیای اطراف خود در جستجوی ناملایمات است تا سروده از خاری و دشمنی بسراید دنیایی سیاه خالی از زیبایی یا دنیایی زیبا خالی از واقعیت شاعری گمگشته نه مردمی بلکه تنها ،با شاعران هم کیشش.   

نوشته لاله خطایی

                                                     لطفا نظر خود را بنویسید

لاله خطایی

لاله خطایی پر غرور ترین لاله ها  تنها به کوه می روید وپستی دشت را نمی فهمد لاله ای که یاداور عاشقانی است که عشقشان را روی برگهایش یادگاری نوشته اند لاله را خدای عشق باید نامید لاله را باید دید و از این هم بهتر لاله خطایی خدای عاشقان