مشتهای گره کرده

مرا بشنو سخن دارم  تورا گم کرده کم دارم 

                                     رها کن قید بودن را بیا فعل رهایی باش 

رها از سالها ماندن نفیر غم به جان خواندن

                             رها کن هرچه بتوانی که آزادی بها دارد 

                                          بهای خون تن دارد                              بهای ریختن دارد 

نباشد کار آسانی   بیا با ما نگو حالا    که وقت تنگ است 

  صدای بوف می آید صدای سوز می آید

                                            صدای شوم امشب را کسی با سوز می گوید

                                                                                             صدای مردن قاصد میان دود می آید

نه ماندن کار ما نیست این چنین رفتن خطا نیست    چه بیمار و چه تن فرسا بیا با ما که صبح است این چنین پیدا

                                                                    بیا با ما بیا با ما