شوق بی مثال

هیج میدانی اگر یاد تو از جان برود //// دیده خموش شود دست زدامان برود

اشک  پیمانه  کند چشم  مرا ////نوح پروا کند و کشتی سامان برود      

رستم از قهر تهی گردد کی/// / ابرو ریخته از لشکر دیوان برود                                                                                           

شور  یزدانی خسرو شکند در شب تور////شهر ویرانه شود ،عهد نیاکان برود  

 مست دیدار تو امروز به امید بهار////می نشینم به هوس تا که زمستان برود

او که افروخت مرا شمع نبود اتش بود////شعله اش صبر نکرد تا نفس از جان برود

سوخته وصل تو از صبر تهی میگردد////صبر ایوب کجا تا که به ایمان برود  

لحظه ای با نگهت می کنداین جان هوسی////هوس الود نشاید که خموشان برود 

  شب ماتم زده  ما سحری می خواهد////تو بیا تا که سیاهی زدل و جان برود

نوشته لاله خطایی