اواز رهایی

دور از چهره شهر سالها مانده در این تاقچه خاک الود      

                                  فرصتی نیست که تکرار شود خاطره ها   

                 همه رفتند کسی نیست به جا   

                                                     شب فرو مانده به خواب   

                                                                          صبح را بی خبریست 

راحت از جان برود همه آن سوز گداز  

                   کی رها گشتن از این خاک غریب  

                                               کی رها بودن از این خواب مجاز  

                                             شعر از : لاله خطایی

باران

باران صدایت می کنم  

آرام در چشمم بریز      یک لحظه ارامم مکن     از اشکها پر کن دلم    یک لحظه آرمم

درخت خاطرات

به یاد آن تک درخت زیبا: 

کی نویسد یادگاری بر درخت استواری 

                                               آن که داند این درخت از آسمان سرچشمه میگیرد 

یا که تر میگردد از چشمه رضوان    برگ سبز ارغوانش  

بشت لبخندش کنون نور سرخگون خدا می تابد هر لجظه  

تک درختی بشت کوه اسمان  

                                          از کنارچشمه جوشان عشق  

یاد میدارم تورا ای خاطرت یک خاطره بر ز زیبایی    در میان دشت بر محنت این روزگار 

                                                                   از : لاله خطایی

خورشید آرزو

در کودکانه نقاشی هایم خورشید را می کشیدم و دهانش را پر از خنده می کردم ام اکنون شعله هایش مرا می آزارد دیگر تاب دیدنش را ندارم گویا نورانی تر از آن است که می پنداشتم اکنون که چشمهایم به خاک سرد زمین عادت کرده است به نجوای دل می گویم تو دیگر خورشید من نیستی ستاره ای هستی که نبودش زیباتر است