زنجیره های سکوت
هر لحظه میشکنم تا شکسته شود طلسم اغوشت
اما تو نامهربانتر از انی
تو بی خودی بزرگ شده ای ومن بی هیچ دلیلی امیدوار
همان بهتر سنگها باشی و من خرش ابهای سهمگین
با این همه تو سنگ سنگینی
و من بی اثرترین ناله ها
بهتر که نیستی
تا به شرم حضورت غمی بی انتها باشم
شاید تنها اماازاد دریایی بی انتها بی منت سخاوت جویبارها
نوشته : لاله خطایی
زبانه عشق
هر لحظه که می گذرد بیشتر در دلم جوانه می زنی
به سکوت می نشینم و نگاه می کنم
کاری از من ساخته نیست
داغ تو بیشتر از سردی من است
ای خوشا دل مردگی ،یاد باد میگساری مستی ،یاد باد ازادگی
سوختم بی مروت تمام ارکانم را تلسم کردی
چنین موم در دستانت
تو مرا دیوانه ای بساز و به افسارم بکش
من شکایتی از ای بی معنایی ندارم ،می پذیرم
از آن تو بیا حتی خندیدن را از من بگیر
چیست بالاتر از این رسم دلدادگی
نوشته:لاله خطایی
من زندگی
افتاده ام زیر چتر اسمان
همبسترم مهتاب
اوازه خوانم پونه
درد فشانم لاله
و چه کمیتی است حضور ناشکیبای این همه زیبایی در کام من
غرورم گرفته اسمان از ان من است
چرا غهای شهر روشن در جستجوی دیدارم
و من کرانه ای بی کرانه پر از طعم زندگی
آرامش مهر وجودم
و سکوت شوکت آرزویم
از اسمان بپرس ردپای حضورم نه از شب نه از تاریکی
نوشته:لاله خطایی
دیوانه ها
هم گم شده است خورشید هم نغمه زیبابش گویی که شبستان است این عرصه تنهایی
کنجی زقفس باقی عشقی که نفس دارد می ماند می جوید تنهایی بی تابی
آرام میان جان با توسنی عشقش عمریست که می گردد دیوانه در این دوران
گفتیم مگر راهی
یا باده زتنهایی بایان نمی گیرد مردیم زه بیماری
دست از دل ما بردار آرام بیا برگیر این عهد غبار آلود فارق ز غم دنیا
شاعر:لاله خطایی
چشم های حضور
اینجا دیوارها نیز اذان تو را می گویند
در کدامین ورق از داستان من خواهی امد
تا سرسری رد شوم از این اوراق تکراری
تاریخ را اینجا ایندگان می نویسند
کاش خبری از حضورت داشته باشند
راستی خبر از حال ما داری
شنیده ای که باد ها گرزه امواجند و ابرها تیره مغموم
سکوت به سخره برخاسته و شب جسور شده است
با این همه امید نا امید نیست
خیره به دنبال رد بای توست
نا امیدش مخوان
بیا
نوشته: لاله خطایی